خواهان

سیّد عیسی موسوی

خوانده

دولت سوئد

درخواست

با تکیه بر دستورالعمل سازمان ملل، کنوانسیون حقوق کودکان (BK)، خواهش دارم که دادگاه استکهلم، کودکان ربوده- گروگان گرفته شدۀ مرا بلافاصله آزاد نماید.

حق بازگشت بدون قید و شرط به خانه ای که از آن بالاجبار ربوده شده و در اسارت نگارش کتابهای مستند من هستند.

دلایل

(BK) آرتیکل 2 پاراگراف 2      “دولتها باید تضمین کنند که کودکان در مقابل هرگونه تبعیض و یا تنبیه ای بخاطر … مقام، شغل والدین … عقاید سیاسی و دینی والدین محافظت شوند” (ضمیمۀ .1)

(BK) آرتیکل 2 پاراگراف 1      “دولتها موظف هستند بدون هرگونه تبعیضی ضمانت کنند که بدون در نظر گرفتن هرگونه زمینۀ تبعیض از قبیل نژاد کودکان و یا والدینشان، رنگ پوست، جنسیت، زبان، دین، عقاید سیاسی و یا جهان بینی، تعلقات قومی، اجتماعی، دارایی، معلولیت جسمانی، اصل و نسب و یا دیگر موقعیتها، حقوق کودکان را محفوظ دارند” (ضمیمۀ .2)

(BK) آرتیکل 11 پاراگراف 1    “دولتها موظف هستند با هر گونه ربودن کودکان و نگه داری غیر قانونی مقابله کنند” (ضمیمۀ .3 – 4 – 5)

(BK) آرتیکل 14 پاراگراف 2    “دولتها موظف هستند که به حقوق والدین در هدایت فرزندان خود که سازگار با رشد متوالی کودکان باشد، احترام بگذارند” (ضمیمۀ .6)

(BK) آرتیکل 16 پاراگراف 1    “دولتها اجازه ندارند در زندگی خصوصی کودکان با والدینشان بدلایل دل بخواه (واهی) و یا مداخلات غیر قانونی دخالت کنند.” (ضمیمۀ .7 – 8 – 9)

(BK) آرتیکل 16 پاراگراف 2    “دولتها موظف به برقراری تدابیر امنیتی به نفع حقوق کودکان در مقابل مداخلات غیر قانونی و دل بخواه هستند.”

(BK) آرتیکل 9 پاراگراف 1      “دولتها موظف هستند که اصمینان حاصل کنند که کودک مخالف خواستۀ خود از والدین جدا نشوند.” (ضمیمۀ .10 – 11 – 12)

(BK) آرتیکل 19 پاراگراف 1    “دولتها موظف هستند که کودکان را در مقابل هرگونه آزار جسمی و روحی، سوءاستفاده، سهل انگاری و تنبیه بدنی محافظت کنند.” (ضمیمۀ .13)

(BK) آرتیکل 37.آ                   “هیچ بچه ای نباید در معرض شکنجه و یا دیگر رفتار ظالمانه، غیرانسانی و یا مجازات قرار بگیرد.” (ضمیمۀ .14)

(BK) آرتیکل 37.س                “با هر بچۀ محبوسی باید رفتار انسانی و احترام به کرامت انسانی کودکان گذاشته شود. خصوصاً هر بچۀ محبوسی حق دارد که با والدین خود از طریق ملاقات و نامه ارتباط و تماس داشته باشد.”

(BK) آرتیکل 37.د                  “هر بچۀ محبوس باید حق آنرا داشته باشد که در اصراع وقت حبس خود را از طریق دادگاه بی طرف و عادلانه مورد بررسی قرار دهد و اینکه در جواب تصریح شود.”

واقعه

اکنون جای هیچگونه تردیدی نیست که کشور سوئد بخاطر نگارش کتاب و نامه به رسانه ها، ملاقات من و فرزندانم را از تاریخ 27 سپتامبر 2017 ممنوع کرده است و نه چیز دیگری.

گروگان گیری فرزندان، خانوادۀ یک نویسنده در سراسر جهان منفور است، ولی اینکار در سوئد منفور نیست! در سوئد از طریق تصمیم قضائی به یک نویسنده دستور داده میشود که “یک قدم به عقب بردارد” قلم را زمین بگذارد، خودش را در صف منظم کند تا “سازنده” تلقین شود! عملی که دولت سوئد از نویسندگان خود انتظار دارد. در غیر اینصورت کودکان نویسنده در معرض گروگان گیری قرار خواهند گرفت، همانطور که از تمامی اسناد و مدارک به اثبات رسیده مگر اینکه آن نویسنده- هنرمند نامش لارش ویلکس و یا سلمان رُشدی باشد.

اوج استبداد در سوئد آن واقعیتی است که دختران کوچک من در زمان اسارت خود تحت شکنجۀ جسمی قرار گرفته اند، فقط و فقط بخاطر آنچه که پدرشان به قلم می کشد!

دختران من هنوز تحت شکنجۀ روحی، رفتارهای غیر انسانی و تحقیر آمیز، مجازات بدنی و در معرض رنج روانی مداوم قرار دارند. دخترانم علارغم خواستۀ باطنی خود سلب آزادی شده اند، زمانی که اشتیاق دیدن پدر هر روزه در دخترانم به ناامیدی ختم میشود. همۀ این دردها و رنجهای دخترانم برای مسئولیت پذیری و مبارزۀ پدرشان برای یک زندگی بهتر کودکان مسلمان در سوئد.

این واقعیت که فرزندان من علارغم میل باطنی خود مجبور به جدایی از پدر، یک نویسنده، شده اند، این گروگان گیری را بیشتر نفرت انگیز میکند. پاسخ دلتنگی هر روزۀ فرزندانم به پدرشان انزوای کامل 2 دختران کوچک من از حقوق انسانی شان، پدرشان، عروسکهای پولیششان که با آنها به خواب میرفتند، دوستانی که با آنها بزرگ شده بودند و آن محیطی که به آن خو گرفته بودند.

صدور این حکم، اینکه بخاطر نگارش کتاب و نامه به ادارات و رسانه های گروهی حق ذاتی و مسلم دیدار فرزندانم از من سلب شده، در تضاد کامل با قوانین کنوانسیون حقوق کودکان سازمان ملل که در بالا درج شده می باشد، به همین خاطر کشورهای عضو این کنوانسیون موظف هستند که مطابق با آرتیکل 2 پاراگراف 2؛ “دولتها باید تضمین کنند که کودکان در مقابل هرگونه تبعض و یا تنبیه ای بخاطر … مقام، شغل والدین … عقاید سیاسی و دینی والدین محافظت شوند” و همچنین آرتیکل 11 پاراگراف 1 ” دولتها موظف هستند با هرگونه ربودن کودکان و نگه داری غیرقانونی مقابله کنند” و آرتیکل 16 پاراگراف 2 “ دولتها موظف به برقراری تدابیر امنیتی به نفع حقوق کودکان در مقابل مداخلات غیرقانونی و دل بخواه هستند”

چندین ماه قبل از ربودن فرزندانم، مادر فرزندانم را بخاطر شایعات دروغین به مراجع ذیربط مطلع ساخته بودم. شایعاتی که ریشه در منع ورود برادرش “دکتر مهران اصفهانی زاده سخیف لَنگرودی” به محل سکونت ما در سوئد داشت.

حالا پس از تمامی این ماجراها، این خبر برای یک فرد بیطرف به منزلۀ این است که؛ برادر او مهمتر از بچه هایی بود که او در خود به مدت 9 ماه پرورانده و جان بخشیده! بچه های من، بدون هرگونه شک معقولی، به مانند باتوم علیه من، ابزاری برای انتقام از تحقیر برادرش در “ایران” مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند. (ضمیمۀ 15)

هشدار در مورد فردی که ذاتاً دروغگو بوده، یک فرصت طلب، قبل از ربودن فرزندانم وجود داشته، اما نادیده گرفته شده! چرا؟

تهمت، هتک حرمت، شایعه پراکنی                     2016.05.18                          5000 – ک 582503 – 16

خطر قریب الوقوع ربودن فرزندانم                     2016.07.29                          5000 – ک 916004 – 16

بدون هرگونه شک معقولی، فرزندان من سلب آزادی شده اند که این سلب آزادی آنان به یک گروگان گیری دولت علیه نگارش کتاب پدرشان تبدیل شد. به همین خاطر دولت سوئد مطابق با آرتیکل 37.آ کنوانسیون حقوق کودکان موظف است که “تمامی کودکان محبوس باید حق اینرا داشته باشند که در اصرع وقت، قانونی بودن سلب آزادیشان مورد تجدیدنظر قرار گیرد … توسط یک دادگاه مستقل و بیطرف … با حق تسریح در تصمیم گیری پرونده”

استکهلم 26 ژانويه 2020

سیّد عیسی موسوی

ضمیمه 1 – 15

26 صفحه